Naar Akaroa

Zondag 16 februari: De ochtend begint met een scène uit de birds van Hitchcock. Even uit de cooker in de keuken wat theewater halen. Stom natuurlijk als je de yoghurt met muesli al buiten hebt staan, aan zee zit met weet ik hoeveel zeemeeuwen.
Jonathan Livingston Seagull en al zijn vriendjes hadden zich verzameld op, onder en naast onze camper en waren zich tegoed te doen aan de yoghurt.
Een invasie van meeuwen dus en dusdanig tam dat ze met moeite verjaagd konden worden.

Maar nu richting Akaroa. Voor het eerst starten we met een beetje regen, al gauw klaart het wat op maar het blijft wat bewolkt.
We rijden een prachtige route door de bergen langs de kustlijn van de South Pacific  ( ik realiseer mij hoe vaak ik prachtig zeg, maar het is ook prachtig hier 😀)

De koffie en lemon slice bij de stop vallen niet goed. Waar ik normaal veel bochten al minder vind, dreigt de lemon slice met bijbehorende koffie  nu de verkeerde uitgang te nemen en helpen die vele bochten niet.
Vooral rechtuit kijken dus!
Ondertussen dat ik mijn koffie met gebak in goede banen probeer te blijven leiden mijmert Hans tussen de Nieuw Zeelandse bergen over het feit of als je meer boeren laat, je dan ook minder scheten laat. Hij vindt het wel een interessante theorie en noemt het zelfs de Johannes theorie.
Ja ja, hoogstaande filosofie! 😬

Na alle bochten omhoog en weer omlaag komen we aan in Akaroa, gelegen op het schiereiland onder Christchurch.
Een heel fijn plekje dat uitkijkt over de baai.
Het blijft een beetje onbestendig weer maar dat gaat onze tocht van morgen verder niet belemmeren dus..

Ki gna ahe...Ofwel ...op naar de dolfijnen!