Laatste dagen Flores

Dinsdag 11 september

Vandaag weer de auto in en richting Ruteng door de bergen.

Voor ons zit er te weinig activiteit in. Lange zit in de auto en weinig leuke stops. Ik denk dat we het leuker hadden gevonden als we per scooter een stukje hadden kunnen doen of meer hadden kunnen lopen. Je neemt dan meer op van de omgeving. We hebben echter maar een paar dagen voor Flores dus er is een selectie gemaakt. Het helpt niet mee dat onze chauffeur echt geen woord Engels spreekt en dus ook niets vertelt over wat we kunnen zien. Maar ja, tis niet anders dus gewoon genieten.. omdat het kan.

We slapen vanavond in een klooster bij de nonnen. Het is weer heel eenvoudig maar in ieder geval wel schoon. Een Bintang is hier niet te krijgen natuurlijk dus we gaan zo het dorp in. Ruteng zelf blijkt niet echt spectaculair en de markt waarover gesproken wordt kunnen we niet vinden. Wel worden we, veel meer als op Java en Sumatra, constant aangesproken en bekeken. We komen eigenlijk maar een enkele toerist tegen dus begrijpelijk, maar op den duur ook wel irritant. ( we snappen nu Noah nog beter !) Uiteindelijk komen we met hulp van een ( neem ik aan) Rutengse studente bij een barretje waar we een Bintang kunnen krijgen.

Onze chauffeur haalt ons straks op om naar een restaurant te komen en dat blijkt achteraf ook wel prettig te zijn want wij zien gedurende onze wandeling door het stadje alleen maar plekjes waar in de vitrine onbestendig voedsel ligt.

Vanavond weesgegroetjes bidden want we moeten om 21 uur binnen zijn. De nonnen doen de deur dan op slot. 😀

Woensdag 12 september

Giel is vandaag jarig in onze tijd!

Om 5 uur wordt ik wakker. Dit keer niet door imams maar door zingende nonnen. Mijn dag begint dus vroeg vandaag, terwijl Hans gelukkig nog even ligt te knorren. Inmiddels heb ik de fysieke klachten van Hans overgenomen  en die van hem duren wat voort. Dus we snotteren samen wat af. Vervelend maar de combi brufen met  paracetamol  biedt uitkomst!

We vertrekken vandaag om 8 uur. Dit omdat we hopelijk wat sneller in Labuan Bajo zijn en dan dit havenplaatsje nog even in kunnen wellicht, maar ook omdat de nonnen ons al sowieso om 9 uur eruit zetten. Eerst op zoek naar neusdruppels bij de plaatselijke apotheek omdat onze neuzen wel erg dicht zitten.. Een hele toer want ze kijken ons aan of we cocaïne willen snuiven. Lexi ziet ons tobben en uiteindelijk kunnen we met behulp van hem iets van een vicks inhaler kopen. Beter dan niks denken we.

Onderweg stoppen we bij de spinnenweb rijstvelden. Ze zien er inderdaad uit als een spinnenweb. De reden heeft te maken met de verdeling van grond over de verschillende families van een dorp. Er zou ook in het midden een stok staan met een steen erop wat gezien wordt als een offer voor de God Lingko. Wat dan op die steen geofferd werd is ons een raadsel..

Jammer genoeg is de rijst voor een groot deel geoogst en zijn de velden gedeeltelijk bruin, maar wel bijzonder hoor, deze vorm.

Een stukje verderop vraagt Lexi of we wat willen lopen. Dat is echt fijn omdat je zoals gezegd de omgeving beter in je op kunt nemen. En die is prachtig.

Groene bergen, rijstvelden waarop met buffels wordt gewerkt en vriendelijk groetende mensen. Dit bevalt ons veel beter dan gisteren.

Het laatste stuk voordat we afdalen naar Labuan Bajo is erg steil maar ook weer mooi.

In de verte zien we de zee al liggen.

Hans bekijkt vooral de binnenbekleding van zijn ogen..😴

In Labuan Bajo verblijven we in Golo Hill Top. Heerlijk om weer wat luxe te hebben.

Zwembadje erbij en uitkijken over de baai.

Morgen afsluiten met dag tour naar Komodo en Rinca.