Wellington

Dinsdag 11 februari: Vandaag hebben we een reisdagje naar Wellington. Op zich is het ook weer niet zó ver ( zo’n 4 uur) maar we nemen onze tijd er voor. Morgen gaan we de hoofdstad eens een beetje bekijken alvorens we de 13e de Ferry hebben naar het Zuidereiland. Er zullen dan wat warmere kleren aan moeten. Het is daar wel wat graden minder. 
We nemen een zg alternative route, een tip van de camperverhuur, omdat we dan mooie oude kerkjes tegen komen.
Geen kerkje gezien maar wel een smalle weg in prachtig glooiend landschap. Via Whanganui naar Levin ( een lelijk stadje, althans wat wij gezien hebben) en door naar Wellington.
We slapen in Lower Hutt, een van de buitenwijken volgens mij 
Woensdag 12 februari: vanochtend gaan we met de bus naar Wellington. De busrit duurt 45 minuten maar dan staan we ook meteen bij het Te Papa museum waar we graag naar toe willen. Je vind daar alles van de Maori geschiedenis, alle inheemse dieren, alles over de aardbevingen etc. Elke dag zijn er wel aardbevingen ook al voelen we ze niet. Wellington ligt erg dicht bij een breuklijn en heeft dus een high risk.
We voelen nagebootst letterlijk hoe het was in Christchurch in 2011. Dat moet heftig zijn geweest.
Wat dat betreft is Nieuw Zeeland
constant ( letterlijk) in beweging. Kans op aardbevingen, uitbarstingen van vulkanen en tsunami’s. 
Van de inheemse dieren is de kiwi een van de bekendste. Omdat een kiwi vogel maar heel moeilijk te spotten is, dan maar een foto van een opgezette..;)
Na de lunch aan de haven gaan we richting oude en nieuwe parlementsgebouwen.
Daarna met the cable car naar boven voor de botanische tuin en dan is het alweer tijd voor de borrel. Niet alleen qua tijd maar ook voor mijn dikker wordende knie. Toch een beetje overbelast tijdens de crossing. 
Wellington doet ons, althans na een dagje hier, aan Vancouver denken. Dezelfde layed back sfeer, levendig en vriendelijk.
Op de terugweg zijn we helaas weer eens fout gelopen toen we de bus uitstapten. Wie ons kent denk.. das niks nieuws. Jut en Jul zijn de weg kwijt. Daar kunnen ze een serie van maken! 

Dat betekende dus een extra 5 km. Pfff.
Gelukkig hebben we morgen een reisdag met de Ferry richting Picton, dus uitrusten dan maar.

Ki te whenua ki te tonga Ofwel...Op naar het Zuidereiland